rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa
Szybki rozwój technologii w medycynie dotyczy także diagnostyki obrazowej. W artykule przedstawiono wybrane praktyczne aspekty wiedzy dotyczącej badania mpMR (multiparametryczny rezonans magnetyczny), które w ostatnim czasie stało się badaniem jeśli nie pierwszego, to drugiego rzutu w diagnostyce raka gruczołu krokowego.
Kontynuując tematykę diagnostyki zmian ogniskowych w strefie przejściowej, rozpoczętą w pierwszym tegorocznym numerze PU, niniejszą część poświęcamy najczęstszym chyba trudnościom i pułapkom, z jakimi mają do czynienia radiolodzy i wykonujący biopsję urolodzy.
Od 2016 roku nasz zespół wykonał ponad 2300 badań mpMR stercza na podstawie których u ponad 100 pacjentów wykonano biopsję fuzyjną. Niebywale przydatna jest możliwość bezzwłocznej weryfikacji przez histopatologa naszych wstępnych rozpoznań.
Jaki sens ma wielokrotne powtarzanie biopsji mapingowej gruczołu krokowego bez próby lokalizacji ewentualnych zmian w obrębie stercza metodą rezonansu magnetycznego? Zawsze, gdy trafia do naszej pracowni kolejny pacjent po 5-6-8 negatywnych biopsjach mapingowych u którego potwierdzamy obecność zaawansowanego miejscowo raka to pytanie wraca z coraz większą siłą.
Diagnostyka raka stercza sama w sobie jest dość trudnym zadaniem dla radiologa. Staje się wybitnie trudna, gdy trafia do niego pacjent z gruczołem krokowym o objętości 100 ml lub większym, z PSA >5 ng/ml, często po wykonanych wielokrotnie negatywnych biopsjach.