rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa
Kontynuując tematykę diagnostyki zmian ogniskowych w strefie przejściowej, rozpoczętą w pierwszym tegorocznym numerze PU, niniejszą część poświęcamy najczęstszym chyba trudnościom i pułapkom, z jakimi mają do czynienia radiolodzy i wykonujący biopsję urolodzy.
Od 2016 roku nasz zespół wykonał ponad 2300 badań mpMR stercza na podstawie których u ponad 100 pacjentów wykonano biopsję fuzyjną. Niebywale przydatna jest możliwość bezzwłocznej weryfikacji przez histopatologa naszych wstępnych rozpoznań.
Jaki sens ma wielokrotne powtarzanie biopsji mapingowej gruczołu krokowego bez próby lokalizacji ewentualnych zmian w obrębie stercza metodą rezonansu magnetycznego? Zawsze, gdy trafia do naszej pracowni kolejny pacjent po 5-6-8 negatywnych biopsjach mapingowych u którego potwierdzamy obecność zaawansowanego miejscowo raka to pytanie wraca z coraz większą siłą.
Diagnostyka raka stercza sama w sobie jest dość trudnym zadaniem dla radiologa. Staje się wybitnie trudna, gdy trafia do niego pacjent z gruczołem krokowym o objętości 100 ml lub większym, z PSA >5 ng/ml, często po wykonanych wielokrotnie negatywnych biopsjach.
Coraz więcej przemawia za tym, żeby KAŻDĄ biopsję prostaty poprzedzać badaniem mpMRI. Wieloparametryczny rezonans gruczołu krokowego (mpMRI stercza) jest metodą diagnostyki raka prostaty coraz szerzej wykorzystywaną przez urologów. Zespół dr Marthy Elwenspoek ze Szpitala Uniwersyteckiego w Bristolu poddał metaanalizie wyniki badań porównujących skuteczność diagnostyczną biopsji mapingowej pod kontrolą przezodbytniczego badania USG (TRUS), ze skutecznością biopsji …